Aangenaam om naar te kijken. Dat is één van de eerste dingen die opvalt, wanneer we het werk van Ben Rikken zien. Warme, expressieve kleuren en een rustige evenwichtige compositie kenmerken zijn schilderijen. Rikken schildert voornamelijk landschappen en stillevens. In zijn stillevens verbeeldt hij een stel uien in zacht gloeiend licht of allerlei groenten op een uit stenen bestaande ondergrond of een laatste stuk taart in een doos. Het zijn vaak objecten uit onze hedendaagse eetcultuur die Rikken verbeeldt, maar in zijn stillevens worden ze tijdloos, vereeuwigd en voor het moment bevroren. Ondanks het genre gebruikt de kunstenaar felle, sprekende kleuren: de kersen in de kersenvlaai zijn bloedrood, de citroenen knalgeel en de pompoen doordringend oranje. De compositie en het expressieve kleurgebruik zorgen ervoor dat het schilderij ogenschijnlijk onrust en chaos uitstraalt ook al is het een stilleven. Zijn landschappen tonen met name het Franse en Italiaanse land met zijn akkers, bergen en bossen, neergezet met een losse impressionistische toets. Zijn voorkeur gaat uit naar deze zuidelijke, wat ruigere landschappen. De voorstellingen zijn zo opgebouwd dat de toeschouwer een panoramisch zicht heeft, zelfs als de blik van boven naar beneden, in het dal is gericht. In het schilderij vertoeven geeft een aangenaam gevoel van ruimtelijkheid, van weidsheid. Grote en kleine kleurvlakken bepalen de compositie waarbij de kunstenaar de laatste jaren helderder en contrasterender kleuren gebruikt. Het paarse dak van het huisje in 'Naderend Onweer' vormt een scherp contrast met het heldergroene gras. Ondanks hun felle, ongebruikelijke kleuren, ogen de voorstellingen in het werk van Rikken niet onnatuurlijk. In de traditie van het impressionisme toont de kunstenaar om licht en kleur te verbeelden de vele kleurnuances die in de natuur voorkomen. Het resultaat is vanzelfsprekend en verfrissend tegelijk.

Hoewel afgestudeerd aan de Academie Minerva te Groningen, heeft Rikken door veel zelfstudie en heel veel kijken naar kunst zich het ambacht eigen gemaakt. In zijn werk zien we niet alleen de invloed van de impressionisten, maar ook van Corot en de Duitse Symbolisten, zoals Böcklin.
Het liefst schildert Rikken en plein air. Jaarlijks gaat hij naar Frankrijk met schildersvrienden als Peter Durieux en Piet Sebens om er te werken. Dan maakt hij twee of drie studies per dag om eenmaal thuis genoeg onderwerpen te hebben om op doek verder uit te werken. De studies bestaan uit olieverfschetsen op linnen. Ook al schildert hij in de buitenlucht, hij is geen mooi-weerschilder. Als het waait en regent, zoals het vaak doet in Bretagne, trekt hij er evengoed op uit. De schetsen werkt hij later thuis uit op groter formaat. Het moeilijkste is dan die sfeer vast te houden die er was bij de eerste schets; soms wint de schets, soms wint de nieuwe versie. Tijdens het schilderen wordt de verf onregelmatig, vleksgewijs en soms pasteus opgebracht: van dichtbij bezien bestaat de voorstelling alleen uit vlekken en vegen, pas op voldoende afstand doemt de voorstelling op. De verf wordt aangebracht met korte streken, waarbij ruwe plekken worden afgewisseld met mooie, zachte stille delen. De laatste jaren gebruikt Rikken ook het paletmes. Het schilderplezier is duidelijk herkenbaar in zijn werk.